Summercamp!!!

Het zomerkamp gaat plaatsvinden in Nareshwadi, een klein plaatsje 3 uur rijden vanaf Bombay. Op de kaart het dichtsbij de stad Danhu te vinden. Het is een “gehucht” van een aantal naast elkaar gelegen hutjes met een wat klein primitief supermarkshopje. 2 Km verderop is de ingang naar het schoolterrein. Een lange laan met palmbomen komen je tegemoed en zorgen voor een heerlijk vakantie gevoel. Eindelijk weg uit deze viese stinkstad! Toch kun je merken dat het hier al 9 maanden niet meer heeft geregend. Alles om je heen is bruin en uitgedroogt; het gras, de bomen, de planten maar ook de rijstvelden en fruitplantages. De Indiers kunnen niet wachten tot de eerste regenbuien in juni weer zullen vallen, dit betekend voor hun weer geld in het laatje. Voor ons zal dit een wat minder prettige ervaring zijn omdat “kleine regenbuitjes” hier niet bestaat, alles komt dan gelijk met bakken tegelijk uit de lucht vallen.. en het sportveld zal veranderen in een modderbad.. ach ja een zorg voor later, misschien vinden ze buikschuiven op een modderbaan ook wel leuk!!

De kinderen in Nareshwadi lopen in uniform met leitjes en schoolboeken onder de arm. In school was er een duidelijke scheiding tussen jongens en meisjes zichtbaar, de jongens hadden 3 slaapzalen op de begaande grond en de meiden 3 slaapzalen op de eerste verdieping. Het is een soort klaslokaal met aan de zijkant wat opgestapelde dunne matjes met hierom heen wat kleine koffertjes met al hun bezittingen.

Alle kinderen lachte vriendelijk naar ons en knikten bij het woord summercamp. (Indiers knikken heel raar, waar wij naar beneden knikken als we iets goed vinden knikken hun op zij, dit ziet er heel lachwekkend uit). De communicatie was nog wat lastig, ze spreken namelijk op een woord na “name” geen engels!

Het viel me op dat vooral de meisjes zich op mij richten toen we binnenkwamen. Erg apart want ik had juist verwacht dat ze meer geïnteresseerd zouden zijn in Klaas. De meisjes glimlachten en volgden mij in alles wat ik deed.
Het grootste probleem waar iedereen ons voor gewaarschuwd heeft is dat de meisjes niet willen sporten. Ze zitten altijd in hoekjes met elkaar te kletsen en bewegen gebeurd nauwelijks, al helemaal niet met jongens.

Na de slaapzalen kwamen we bij de toillen. Dit waren een paar kleine gaten in de grond met een enorme urinelucht er om heen. Doorspoelen gebeurd nog handmatig met een emmer, soms pas nadat er 5 kids naar de wc geweest zijn en dan stroomt het langs de buitenmuren naar beneden. Gelukkig zijn ze bezig met het renoveren van de toiletten waaronder het toevoegen van een goede afvoer. Echt heel erg smerig!! Vooral het idee dat dit al jaren zo gaat kan ik niet geloven.

Na een tijd op het terrein rond gelopen te hebben zagen we kinderen op een soort bouwplaats spelen. Het was op zich vrij hoog en het leek ons niet helemaal veilig. We probeerde net een man naast ons duidelijk maken dat dit een onveilige situatie was tot er ineens schreeuwend een man achter de steiger vandaan kwam rennen. Alle kinderen sprongen er van af en probeerde weg te rennen. De man pakte stenen zo groot als in zijn hand paste en probeerde hun hiermee te raken. Dit had ik nog nooit gezien, een man die met stenen naar kinderen gooit met als doel ze ook nog echt te raken ook! De kinderen waren iets minder geshockeerd dan wij en renden gewoon weg. Een jochie probeerde nog iets uit te leggen maar nog voor hij was uitgepraat werd hij hard in zijn gezicht geslagen. Het jochie trok een pruillip en kon nog net zijn tranen verbergen. Dit ging echt te ver!! Wij hebben die man proberen uit te leggen dat hij noooooit een kind mag slaan of met stenen mag gooien!! Hij wou er niks van weten. Wij hebben dit aangegeven en de volgende keer dat dit gebeurd zal hij ontslagen worden.

Verder hebben wij veel contact met de lokale docenten. Niks is zo belangrijk dan hun te betrekken in ons project omdat wij hopen dat zij hier veel van zullen oppakken en dit gaan toevoegen in het reguliere schoolprogramma. Het zomerkamp bestaat namelijk niet alleen uit sporten en andere leuke activiteiten en games maar ook workshops die erg belangrijk zijn voor de kinderen waarin vele onderwerpen naar voren komen zoals; gezondheid/ hygiëne, religie, vertrouwen in zichzelf en in anderen, engelse spreeklessen (dat wouden de kinderen heel graag leren), communiceren maar ook wordt hun gevraagd wat over hun achtergrond en familie te vertellen misschien wel met behulp van tekeningen. Dit is vaak een makkelijkere manier voor kinderen om hun emoties te tonen.

We vinden het belangrijk dat er zowel westerse als Indische sporten, activiteiten en spelletjes gehouden worden. We hebben een bijeenkomst gehouden met alle kinderen van school en na ons voorgesteld te hebben (met tolk uiteraard) hebben ze hun voorkeurs sporten aangegeven. Gelukkig gingen er nog wel een aantal kinderen naar huis waardoor we met een groep van 90 kinderen achter blijven ipv 300!! Deze kinderen zullen gedurende 4 weken deelnemen aan het zomerkamp.

De rest van de middag ging heel snel, de kinderen kregen al snel vertrouwen in ons en ze waren niet meer van ons af te slaan. We hebben uren lang met ze door gebracht, het begon met rustig elkaars namen in het Engels en Marati opschrijven tot alleen maar lopen dollen.
Aan het eind van de middag kwamen de meisjes ineens met cricket spulletjes aanlopen. Dit was echt uniek, dit hebben ze nog nooit gedaan. Dominique die hier al veel vaker was geweest stond vol verbazing te kijken. De meisjes vroegen of ik met hun cricket wou spelen, en 2 minuten later stond ik met een bat (slagplank) in mijn hand ballen weg te slaan. Eigenlijk moet je na het raken van de bal heen en weer gaan rennen maar dat lieten we maar even achter wegen met deze temperaturen.

Na het ‘s ochtends bijwonen van een gymles -bestaande uit marcheren over het veld- zijn we nog een lange wandeling gaan maken met de kids door de bossen. We hebben bomen beklommen en vruchten geplukt. Daarnaast wil iedereen steeds op de foto en toen ik een aantal heb geleerd hoe je foto’s moest maken was ik mijn fototoestel natuurlijk kwijt. Ik kreeg hem terug met allemaal foto’s van henzelf er op haha.. en ofcourse a low battery!

Toen we net in de auto stapten om weg te rijden kwam er een klein meisje naar ons toe die zei: “No Bombay! No Bombay!... Dat was wel even hartverscheurend, vooral omdat ik haar niet kon duidelijk maken dat we over een paar dagen zouden terug komen.

Morgen vertrekken we weer die kant op met allemaal materialen waaronder verschillende soorten ballen waaronder voetballen, tennisballen, hockeyballen, skippyballen, frisbees, pionnen, zelfgemaakte lintjes (die worden gemaakt van verschillende soorten lappen stof), rugbybal, fluitjes en nog veel meer! Op dit moment hebben ze alleen wat simpele cricket spullentjes. Verder hebben we verschillende activiteiten georganiseerd die binnen een aantal weken zullen plaats vinden waaronder een survival naar de bergen met een lekkere picknick, een bustrip naar Bombay, dansles verzorgt door een echte buikdanseres en tevens is er een band ingehuurd die ’s avonds komt optreden. In India is het alleen de vraag of mensen hun afspraken nakomen, je moet ze altijd een flinke schop onder hun k*nt geven! Verder hebben we wat basis woorden in Marati geleerd zodat de communicatie en het lesgeven iets makkelijker zal worden. Ik ga nu lekker slapen, morgenochtend vertrekken we al om 7uur. Trusten!!