Pankudi en Nareshwadi

Pankudi is een project voor kinderen uit de sloppenwijken (de Slum). Het bedraagt een groep van 30 kinderen die via Pankudi de mogelijkheid krijgen om weer naar school te gaan. Dit project is opgezet door Eline, Dominic en Sahal.
Omdat deze kinderen nog bijna nooit uit Bombay zijn geweest leek het ons leuk om ze eens een lang weekend bij Nareshwadi te laten logeren. Na de juiste voorbereiding en genoeg deelnemende vrijwilligers is het weekend van start gegaan. Na 3 uur rijden in een gehuurde bus kwamen we begin van de middag aan in Nareshwadi. De Pankudi kinderen waren wild enthousiast, de Nareshwadi kinderen (waarvan er nog maar 6 overgebleven waren) keken hun ogen uit.
Na een lekkere lunch die wel even op zich liet wachten, en na het indelen van de slaapkamers zijn we begonnen met spelletjes op het sportveld. Na een uur werden we verrast door een grote onweersbui waardoor we gedwongen werden te stoppen. Na het avondeten waren de kinderen doodmoe en we besloten het avondprogramma maar te skippen.

De volgende ochtend verzorgde Klaas een basketballes op ons net laten bouwen basketbalveldje, en ik gaf voetbal. Moet wel bekennen dat ik voor het eerst erg blij was met een tolk! Normaal gesproken ben ik gewend om het zonder te doen en veel met voorbeelden te werken maar in dit geval was een tolk wel nodig.
’s Middags begonnen we met een groot spel; treasure hunt! Dit moest het hoogte punt van de dag worden. In 4 groepen moesten de kinderen met een kaart een speurtocht afleggen in de Wadi. De Wadi is het grote terrein achter de school die bestaat uit grote velden met chicu bomen, ananasplantages, mango bomen en nog veel meer. Onderweg komen ze verschillende activiteiten tegen waarbij ze punten (snoepjes) konden verdienen.
Zo moesten ze zo lang mogelijk aan laven hangen in een lavenboom. Verderop vond een chicu-race plaats. Eigenlijk hetzelfde als met eieren op een lepel lopen maar nu dus met chicu’s en daarnaast waren de kinderen met de benen aan elkaar vastgebonden. Bij de derde activiteit kregen de kinderen een kaart met de naam Nareshwadi in handen. Op een afstandje van 20 meter lagen allemaal stenen omgekeerd met onderop allemaal letters geverfd. Een voor een mochten ze een steen oppakken en mee naar de groep nemen om hem vervolgens om te draaien. Kwam de letter voor in de naam: Nareshwadi dan mochten ze hem houden en anders moesten ze de verkeerde letter terug brengen. Het moest allemaal zo snel mogelijk gebeuren want de tijd stopte pas als het hele woord compleet was.
Een andere activiteit was nog het melken van koeien op de boerderij, en Annemaria koekoek spelen in het hostel. Onderweg kwamen ze ook nog een rustpost tegen waarbij ze lekker drinken en snacks kregen. Het was een zeer geslaagd spel en dit mede omdat we zoveel vrijwilligers hadden! Eline, Dominic en Sahal hadden een aantal Pankudi vrijwilligers meegenomen en ook wij hadden Anne, Stacie en Kanwar als vrijwilligers.
Ook probeerden we lokale docenten bij dit spel te betrekken.

In de middag hebben we nog buikglijden gedaan op een plasticzeil met heel veel zeep. De kinderen vonden het geweldig! Helemaal nat en vies maar voldaan liepen ze terug naar de douches. De volgende ochtend hebben ze nog Yoga lessen gehad en konden ze in een kleine speeltuin spelen waarna ze hun spullen hebben gepakt en klaar moesten maken voor de terugreis. Het was een verdrietig afscheid. De Nareshwadi kinderen hadden veel vrienden gemaakt die hun nu weer alleen achter lieten. De tranen rolden over hun wangen!

Nu is de laatste week in gegaan en het gevoel benauwd me met alles wat ik nog wil doen. Afscheidskadootjes, foto’s uitprinten en achterlaten, materialen voor de sportlessen aanschaffen zodat ze dit jaar echt aan de slag kunnen. En nog zoveel meer.....
Maar ik kijk ook uit om weer terug te gaan. Ik weet dat mijn project is afgelopen en de school weer begint. Dat geeft me wel een goed gevoel dat je ze niet in de steek laat en moet hopen dat het project goed doorgezet wordt. We streven er na om volgend jaar 2 nieuwe ALO studenten naar Nareshwadi te sturen om het Summercamp 2008 op te zetten. Maar goed, dat komt later allemaal. Ik wil jullie nogmaals heel erg bedanken voor jullie steun en de donaties. Anders had dit zomerkamp echt niet kunnen slagen! Deze week maken we het laatste geld op voor het aanschaffen van (sport)materialen. De kinderen zullen dit jaar op voor het eerst sportlessen gaan krijgen op school.

Morgen ga ik voor de laatste keer naar Nareshwadi, we hebben een magazijn aan spullen voor ze ingekocht en ik kan niet wachten om het ze te schenken. Wel zal het afscheid moeilijk zijn, vooral het idee dat je ze nooit meer zult zien. Ze vragen dagelijks of we alsjeblieft weer terug komen, wat moet je daar nou op antwoorden????

Nou tot horens!!








(Link van donateur Jelte van der Laan: www.vadela.org)