Namaste!!

Na 2 weken geisoleerd te hebben gezeten op het platteland van Nareshwadi heb ik nu weer de mogelijkheid om wat van me te laten horen. De situatie waarin ik zat gaf me het gevoel dat ik in een andere wereld heb geleefd. Er is geen internet, mijn telefoonnetwerk kan zijn werk niet goed doen en overdag hebben we te maken met waterloze uren. Daarnaast hebben we pas ’s avonds electriciteit waardoor we elke avond standaard 2 uur in het donker moeten zitten. Ook kan ik vertellen dat je niet vies moet zijn van ratten en kennis moet hebben over slangen. Toch voel ik me hier helemaal thuis. Ik heb mijn eigen kamertje met balkon, uitkijkend op het sportveld met op de achtergrond fruitplantages en bergen. Het blijft een mooi plaatje waar ik elke keer weer van kan genieten.

Het zomerkamp is nu al bijna 3 weken lopende. Tijdens deze weken hebben we te maken gekregen met hele mooie momenten maar ook met grote telleurstellingen. Kinderen kwamen niet opdagen, docenten kwamen hun afspraken niet na, de hitte was erg overheersend, communicatie verliep erg slecht, de sportlessen liepen in het begin vaak niet en de meisjes waren niet in beweging te krijgen.

We beseffen nu dat India op gebied van lesgeven een hele andere aanpak nodig heeft! Waar we in Nederland bezig zijn met hoe je het beste een bepaalde beweging of techniek kan aanleren is hier de eerste stap om ze structuur te bieden en uberhaupt op het sportveld te krijgen en te houden! Je wilt ze leren dat ze allemaal aanwezig zijn en op tijd moeten komen, dat ze niet zomaar weg kunnen lopen als ze geen zin meer hebben. Dat de oudere meisjes in plaats van vanaf de kant lopen te giechelen nu ook met een bal kunnen spelen. Je wilt het zo graag veranderen maar dat is zo verdomd lastig!!

Toch zie ik ook de mooie momenten. Af en toe weet ik de meisjes te motiveren en zijn we een uur lang spelletjes aan het spelen. Dan kijken de docenten me aan van hoe krijg je dat voor elkaar! Ik weet zeker dat de meisjes een vrouwelijke sportdocent nodig hebben omdat ze erg schuchter zijn voor mannen. Ik probeer daarom Sandia, de social worker, te betrekken in mijn lessen, zodat als ik weg ga ze dit kan overnemen en de sportdocent kan vergezellen. Ook dit is een lange weg omdat ze zelf ook heel verlegen is niet zo veel durft. Toch zie ik elke keer weer verbetering bij haar. Ze ziet nu voor het eerst een vrouw sportles geven en kijkt een beetje af hoe vrij ik met de kinderen om ga. In het begin wou ze echt niet sporten met de kinderen maar laatst pakt ze ineens zelf een bal om met alle kinderen een potje te voetballen! Dit klinkt voor Nederlandse begrippen erg normaal maar ik kan je vertellen dat dit voor hier een grote verandering is.
Ook gaat de structuur al iets beter, het programma begint ’s ochtends met yoga. Wij doen hier ook aan mee en de opkomst wordt steeds groter. We blijven maar herhalen hoe belangrijk het is om te komen. Om ’s ochtends even met alle kinderen bij elkaar te zijn. Ook de sportlessen gaan een stuk beter, hun engels gaat met sprongen vooruit en begrijpen nu dat wij op een hele andere manier lesgeven dan ze gewend zijn. De middag programma’s met andere activiteiten en workshops gaan ook goed en ’s avonds sluiten we af met een toernooitje cricket of voetbal.

Hoogtepunten van het zomerkamp is de band die is overgekomen om live muziek te maken. De icecreamman die we hadden ingehuurd om de kinderen te verrassen. De fasionshow waarin de kinderen dol enthousiast waren om in hun mooiste kleren over de “catwalk” te lopen. Toen er echt publiek zat durfde geen kind zich meer te laten zien! Ik moest ze echt letterlijk op het podium trekken, maar ze vonden het geweldig! Ook hebben we een outdoor bedrijf ingeschakeld om er een lekker dagje tussen uit te gaan met de kinderen. Alle kinderen moesten om 5:00 's ochtends opstaan omdat we om 6uur opgehaald zouden worden met 5 jeeps! Ze waren razend enthousiast en hoe goed we ook dachten ze duidelijk gemaakt te hebben dat ze oude kleren aan moesten omdat we door de bergen gingen hiken en picknicken bleek het omgekeerde waar te zijn. Iedereen; kinderen en een aantal leraren, hadden hun mooiste kleding aangetrokken, nette blousen en broeken, en de meisjes hun mooiste jurkjes. De meesten hadden zelfs nog make-up op, hun haar opgestoken en sommigen droegen zelfs oude hakschoentjes. Na iedereen even duidelijk gemaakt te hebben dat een broek en slippers toch wel een vereiste was stonden we om 6 uur netjes klaar om opgepikt te worden. Dit ging helaas volgens Indische tijden want ipv 6uur kwamen ze pas om 8uur aanrijden!!! F*ck Indiers!!! Dat was echt even balen! Daarnaast hadden de chauffeurs de avond van te voren nog gebeld dat de jeeps toch niet beschikbaar waren en ze alleen nog konden komen voor de 3 dubbele prijs! Echt niet te filmen, afspraken maken is hier echt drama, ze komen altijd veel te laat en in sommige gevallen ook gewoon niet. Je weet nooit waar je aan toe bent en je kunt vaak ook niet bellen wegens het slechte netwerk. Maar goed, de kinderen waren 2 uur lang aan het zingen, dansen en helemaal wild van het idee dat ze in een jeep mochten reizen. De 2 uur's rit was voor hun dus ook een pretje! De hele dag hebben we daar gezeten bij een groot meer, omringt door bergen en een mooie waterval. We moesten eerst een stuk naar beneden klimmen op kleine rotsige paden en onderin hing een soort kabelbaan. Alle kinderen mochten hiermee naar de overkant van het meer en toen ik aan de beurt was hadden ze het touw van de "tokkelbaan" lager gehangen waardoor ik halverwegge de "klim" noodgedwongen met mijn rug en benen in het water hing haha... dit zorgde weer voor sensatie bij de kinderen. Op de kant aangekomen was ik toch al nat en ben toen maar met kleren en al (bikini was geen optie) in het water gesprongen. De kinderen hebben echt hun dag van hun leven gehad en dat doet ons goed!

Gister wist een docent ons duidelijk te maken dat wij de kinderen ook meer leren dan we zelf denken. Dat ze te maken krijgen met andere culturen, gewoontes, religie, uiterlijk waaronder huidskleur en de manier van omgaan met elkaar. De kinderen leren op deze manier dat er meer is dan alleen India. Hier had ik zelf nog niet bij stilgestaan. Het is fijn dat sommige mensen aangeven hoe zij onze komst zien. Dat hebben we af en toe wel even nodig!

Nou ik ga mijn spullen pakken want ik ga over 2 uurtjes met de trein weer terug naar Nareshwadi. Bedankt voor de nieuwe donaties en jullie reacties! Het geld wordt echt goed gebruikt, alleen zo’n outdoordag maakt de kinderen al zo blij! Ze komen nooit van het schoolterrein af dus voor hun is het echt een groot feest!!!